داروهای ممنوعه در زمان آسیبدیدگی
در پست قبل در باره‌ی بهترین داروهایی که در زمان آسیب ورزشی می‌توان از آن‌ها بهره برد صحبت کردیم. منطقی است که حال در مورد داروهایی که استفاده از آن‌ها در زمان آسیبدیدگی ممنوع است توضیح دهم.
همانطور که پیشتر گفتم، آسیبدیدگی نوعی فرآیند التهابی است و ما برای تسریع روند بهبودی باید به سرکوب التهاب کمک کنیم. از این رو استفاده از این داروها در زمان آسیبدیدگی منطقی نیست.
آنتی استروژن‌ها
تمامی ورزشکارانی که سطح استرادیول را به شدت پایین برده‌اند، احساسی که در آن دوران داشته‌اند را تا آخر عمر به خاطر خواهند آورد. نوسانات خلقی شدید که به آرامی (و گاها به سرعت) به افسردگی ختم می‌شود. اگر چه تحمل آن بسیار سخت و گاها غیر ممکن است ولی نمود ظاهری در بدن ورزشکار ندارد.
اما عارضه‌ی دیگر کاهش شدید استرادیول در بدن، فوران التهاب در بدن است. واقعیت این است که استرادیول خواص ضد التهابی دارد و کاهش سطح آن روند فرآیندهای التهابی را تشدید می‌کند.
باید به این نکته‌ی ریز ولی مهم اشاره کنم که برخی از استروییدهای آنابولیک که از مشتقات دی‌هیدروتستسترون هستند (مانند مسترون و دروستانولون) و همچنین بولدنون دارای خواص ضد استروژنی هستند.
اکساندرولون
اکساندرولون خاصیت ضد استروژنی ندارد. با این حال نباید در طول درمان جراحات و آسیب‌های ورزشی مصرف شود.
در میان مربیان و ورزشکاران این باور وجود دارد که اکساندرولون استروییدی ضعیف است که همیشه می‌توان با خیال راحت از آن استفاده کرد ولی واقعیت چیز دیگری است.
این استرویید آنابولیک به شدت سنتز و ترشح کورتیزول را سرکوب می‌کند و سطوح پایین کورتیزول اجازه‌ی توقف التهاب را نمی‌دهد.
استانازولول
استانازولول تزریقی (وینسترول) همانند هورمون رشد می‌تواند سنتز کلاژن را تسریع کند اما افسوس که این تنها خاصیت این استرویید نیست.
استانازولول توانایی شدیدی در تخلیه‌ی آب بافت‌های بدن دارد. این توانایی به حدی بالاست که حتی افراد سالم با استفاده از آن احساس می‌کنند که مفاصلشان خشک شده است. دقیقا مانند حالتی که در مفاصل شخص ماسه ریخته‌اند! حال تصور کنید بدن فردی که دچار آسیب شده است چه وضعیتی خواهد داشت.
علاوه بر این، استانازولول دارای فعالیت ضد پروژسترونی است و همچنین از ترشح کورتزیول جلوگیری می‌کند.
پپتاید CJC-1295 (DAC)
این پپتاید یک تحریک کننده‌ی ترشح هورمون رشد در بدن است.
احتمالا این جمله تنهای چیزی است که در مورد آن در اینترنت خوانده‌اید. اما باید در نظر داشته باشید که این پپتایید در مراحل اولیه آزمایشات بالینی نه تنها باعث تشدید فرآیندهای التهابی در بدن شد، بلکه باعث بروز موارد جدید نیز شد. از این رو استفاده از آن در زمان آسیبدیدگی به این خیال که با افزایش ترشح هورمون رشد، روند بهبود تسریع می‌یابد کاملا غلط و نابجاست